Siör Dacquati, gh'òo pensàat de scrivìighe ...

Ecco una lettera vera e propria indirizzata a Luciano Dacquati. 

Ilüstrisim siör Dacquati,

incóo sùunti setìida a la me scrivanìia, en pòo trìiste perché, ògni tàant vèen a mancàa en qualdöön de i Sòci de “El Zàch”! Séerum in de na bèla squadrèeta e sùuntum restàat in pòochi afesiunàat a'l nòoster dialèt, ma i nòoster Amìich, mancàat, ghe j ùm töti in de'l cóor.

A Lüü, siör Lüüciano, gh'òo pensàat de scrivìighe e me rincrès tàant per vìil mìia cunusìit de persùna, en pòo d'àn fa, quàant gh'òo sentìit a la ràadio che gh'éera el cuncùurs de “El Cantòon de'l Dialèt”. Mé gh'òo mandàat na me puezìa che l'éera 'ndàta in finàale (intitulàada “Carnevàal mat”), po' l'è 'ndàta zó in gradüatòoria e... pasièensa!

Credìivi però de incuntràal a la premiasiòon, a'l Filudramàtich, dóove gh'è stàt scatàat – e mìs in söö'l giurnàal – na futugrafìa che mé cunsèervi amò de ricòort, sùuratöt perché el gh'è sö lüü, ma in de la cunfüziòon de'l mumèent gh'òo pudìit scambiàa cun lüü do paröole.

El me scüüzi se adès ghe fòo chèsta dumàanda: Lé, in Paradìis, gh'àal cunusìit el me òm? Mé pèensi de sé e chisà quàante bèle pasegiàade gh'arìi bèle fàt insèma, in de'l giardìin de'l Signùur, magàari ciciàrèent in dialèt e pensàa a la nòostra bèla Cremùna!

E po' me pèensi che gh'arìi bèle le àale sö le spàle: uramàai 'l è bèle en pòo che sìi lé!

Me imagni che bèl giardéen fiurìit e prüfümàat el sarà el Paradìis! E quàanti cremunées gh'àrìi catàat!

E lüü, siör Lüciano, chisà, in sö la so scrivanìia, adès, quàante bèle puez'e nóoem quàanti lìber el gh'aràa müciàat e legìit a chèi che 'l gh'àa vezìin! Quàant s'è persùne bràave e stimàade, se na pàarla sèen' bèen, àanca adès, e vuàalter sèemèer sarìi in de'l nòster cóor e in de la nòostra mèent.

Quàant el Signùur el vegnarà a tóome, càar siör Lüciano, vóori pròpia cunùsel delbòon e strenzìighe la màan cùma fa dùu amigòon!

Anna Maria Pelizzi